"Θα 'ρθει καιρός που θα σπάσω την πόρτα
κι καρδιά μου στο φως θα χιμήξει.
θα φύγω μακριά, θα πετάξω ψηλά·
θα πετάω σε ασύλληπτα ύψη.
Kαι τότε πια δε μπορεί:
Αυτή η φτηνή, αυτή η χλωμή,
η τιποτένια μου θλίψη
θα μείνει ορφανή
θα γυρνάει σα τρελή,
θα ζητάει να με βρει
και δε θα με βρίσκει.
Κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει.
Δεν πρόκειται, ελπίζω, ποτέ να μου λείψει."
1 comment:
"Δε θα πέσω, δε θα παραδωθώ,
θα καταπιώ δυναμίτη και μια μέρα θα εκραγώ σαν ηφαίστειο."
Διάβαζα το μπλόγκ σου, ήθελα να αφήσω ένα σχόλιο...
το αφήνω εδώ, χάρηκα που μου θύμισες το τραγούδι...τα τραγούδια μάλλον..
Post a Comment