Σύνδρομο Πρωτοχρονιάτικης Κατάθλιψης. Και άλλα.

Και κάθε φορά, όταν έρχονται οι τελευταίες μέρες, αναρωτιέμαι,

όλες οι συλλαβές που χάρισες
τα χαμόγελα
οι χτύποι στο στέρνο
οι γαλάζιοι, απέραντοι ουρανοί
τα μοναχικά ξημερώματα
τα ξημερώματα μαζί
οι μικρές αλήθειες
οι μεθυσμένες λέξεις που κράτησες
τα αντίο
τα πανέμορφα περπατήματα
τα σημεία του σώματος που ακούμπησαν
η μυρωδιά της στον αέρα
τα άδικα δάκρυα
όσες φορές βλέπω την εικόνα της με κλειστά μάτια
η υπομονή
η προσμονή
η απογοήτευση
η δικαίωση
οι όμορφες αμηχανίες
οι σιωπές
η αναμνήσεις των κινήσεων
οι φόβοι
οι φωτογραφίες που κοιτάς ξανά και ξανά
όσα έγραψες
όσα είπε η καρδιά εκείνες τις στιγμές
η μουσική που ταυτίστηκε
οι πιο μικροί ανασασμοί
όσα ψιθυρίστηκαν

όλα τα χάρτινα, πολύχρωμα όνειρα



είχαν τελικα καμία σημασία?