Και αν μέσα σε ΆΣπΡους ανείπωτους αστερισμούς καίει κάτι απο τον εαυτό μου, συγχώρεσε την ατοπία του, απλούστατα βρέθηκε και βρίσκεται εκεί που αγαπά και νιώθει αληθινά γαλήνια - έστω και αυτό δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά μια στιγμή στην στροφή των γραναζιών.
ΞέΡΕις πως η άνεση και η πίκρα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους? Νομίζω πως η κίνηση είναι η -λογία της μοίρας και η εξέλιξη της πουπουλένιας ασυμμετρίας. Αντίσταση κατά των χορών (και χώρων), η μεγαλύτερη μυσταγωγία χάνεται στην γελοιότητα της, και στο γέλιο της ύπαρξης. Τι δεν υποχωρεί άλλωστε μπροστά του? Και το μόνο που τελικά βρίσκω οτι μπορώ να κάνω είναι να ζεσταθώ με γαλάζιο και να ακούσω κάτι γνωστό να χορεύει, χωρίς να νοιάζεται την κινησεολογία που όλοι φοβούνται. Την συμπαθώ νομίζω. Πολύ.
Δε νομίζω να ενοχλήθηκε η έκταση της, άλλωστε δεν βρίσκω τίποτε το σπουδαίο για να συνεχίσω, ίσως και να πέρασα το μήνυμα, ίσως και να έμεινε φευγαλέο και μπλέ, φλεγόμενο με ήρεμο καύσιμο την ευκαιρία για ακόμα μια ερώτηση γεμάτη αφέλεια και την επικίνδυνη, ξεχειλίζουσα ασφάλεια του νομίζω.
2 comments:
Παρατηρώντας την πορεία σου, διακρινω μηνύματα όλο και πιο καθολικά, απαλλαγμένα πλέον από τη μεγαλοποίηση των χημικών ουσιών που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι το συμπαν υπάρχη ως συνειδητό ον και ασχολείται με εμάς, λες και άλλη δουλειά δεν έχη. Πολύ χαίρω.
Δεν ξερω αν συνειδητά αποφάσισα κάτι τέτοιο, απλά έχω την εντύπωση οτι ηρέμησα. Για προφανείς και μη λόγους.
Ούτως ή άλλως για μένα, ανεξαρτήτως του τι πιστεύω, σημασία δεν έχει αν ασχολείται ή όχι με σένα ένα υποτιθέμενο υπερσύστημα συνείδησης, διότι όπως και να χει, αν δεν τα πείς/βρείς λίγο με τον εαυτό σου, με όλο το κράξιμο αλλά και σεβασμό ως προς αυτόν, ούτε το σύμπαν (το οποίο απο τις αναφορές και μόνο ώς προς αυτό πρέπει να έχει φτέρνισμα που δεν θα φύγει εις τους αιώνας των αιώνων), ούτε κανείς δεν σε σώζει...
Post a Comment