Tο σώμα μου διπλώνεται και αφήνω ήλιο να περάσει μέσα απο τα κόκκαλα της πλάτης μου.
Μου το θυμίζω και κλείνω τα μάτια. Δεν έχω κάτι άλλο εκτός απο το αχνό χαμόγελο και την ανάσα μου. Και την χαλασμένη λάμπα που κρατούσα όταν τους υποδεχόμουν.
Saturday, June 5, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment