Θερινό ______

Ήταν Μάϊος και η ύπαρξη ενέδιδε σε κόκκινες αρρυθμίες και ενοχικά διαλείμματα. Με ξημερώματα ζεστά και άηχα και ξεχασμένα. Με φορέματα και χέρια που αγγίζουν με καύλα και βρεγμένα και με χαζές γκρίνιες. Μου λείπεις όπως μου λείπουν σκιές, ολογράμματα από το παρελθόν, θαμμένα φιλιά σε άμμο και ήμεροι ύπνοι δέρματος και καλοκαιριού. Όπως μου λείπει η λέξη "αυτή". Με ένα κενό στο στέρνο και ένα χαμόγελο κουρασμένο και μεταλλική ζεστή γεύση στο στόμα.

Και σε ορίζοντες μακρινούς κάπου χάνω και κάπου ξαναβρίσκω το αρχέτυπο του Εσύ. Με κεφάλι γεμάτο μελαγχολία και απουσία και χρόνια με ανάγκη για ζεστό ρέμβασμα σε ξύλινα σπίτια και ξεχασμένες υποχρεώσεις μιας άλλης μέρας και μυρωδιά πεύκου. Είναι όπως το να κρατάς ένα απόκομμα μιας φωτογραφίας που κοιμάσαι σε ένα κρεβάτι που κάποτε σε χώραγε ολόκληρο και τώρα σε σφίγγει στην καρδιά και στο στομάχι το οτι δεν σε χωράει - και ας ξέρεις οτι είναι επειδή μεγαλώνεις. Και ας ξέρεις οτι είναι επειδή το κρεβάτι σου σε φέρνει σε καινούρια ξυπνήματα και σε μέρη που δεν ήξερες ποτέ οτι θα πας.
Και σε ορίζοντες μακρινούς είναι που κάπου χάνω και κάπου ξαναβρίσκω το αρχέτυπο του Εγώ.